مقدمه
دیوان بینالمللی دادگستری (ICJ) حل اختلافات میان دولتهایی که با هم ناسازگاری دارند را به عهده دارد. دیوان بینالمللی دادگستری طبق قوانین بین المللی (“مسیر قانونی”)، که در ماده 38 (1) قانون اساسنامه دیوان بینالمللی دادگستری آمده است، به طور منظم در مورد پروندهها تصمیم میگیرد. ماده 38 (2) قانون اساسی میگوید که دیوان بینالمللی دادگستری – در صورتی که طرفین دعوا راه عدلی را انتخاب کنند- میتواند در مورد پروندهها بر اساس عدل (ex aequo et bono) نیز تصمیم بگیرد، با این حال، دیوان بینالمللی دادگستری هرگز براساس عدل در مورد هیچ پروندهای تصمیمگیری نکرده است .
این دو پرسش مطرح میشود: (1) چرا در هیچ پروندهای بر اساس اصل عدل و انصاف تصمیمگیری نشده؟ (2) علیرغم اینکه هرگز این اتفاق نیافتاده که دو طرف دعوا به طور همزمان موافقت خود را برای بررسی پرونده بر اساس اصل عدل و انصاف بیان کنند، آیا وجود راه عدلی به حل مسالمت آمیز اختلافات کمک میکند؟ این مقاله پاسخهایی برای این دو سوال ارائه میکند.
این مقاله از این فرض بر میآید که مسیر قانون به احتمال زیادتری به تصمیم قانونی درست میرسد اما هزینههای دادرسی زیادی به همراه دارد. طرفی که راه عدلی را انتخاب کرده نسبت به طرف دیگر احتمال کمتری میدهد که در محاکمه پیروز شود.
. طرفی که راه عدلی را انتخاب کرده نسبت به طرف دیگر احتمال کمتری میدهد که در محاکمه پیروز شود. این طرف میخواهد احتمال خطا در تصمیمگیری قضایی را افزایش دهد تا هزینه های دادرسی را حفظ کند.
طرف دیگر میتواند ارزیابی کند که این طرف دعوا با مبلغ کمی، خارج از دادگاه، مصالحه خواهد کرد. بنابراین همین پیشنهاد را ارائه خواهد میکند و در مورد این پرونده هرگز قضاوت درست اعمال نخواهد شد.
ادامه مقدمه و مطالب فوق العاده با خریداری این محصول در اختیار شما قرار داده می شود….
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.