بیماری مزمن کلیه (CKD ) در نتیجه آسیب ساختاری کلیه ایجاد شده و در اثر آن عملکرد کلیه به تدریج کاهش مییابد. بعد از شروع بیماری، بیماری به سمت مرحله نهایی پیش میرود (ESRD) و بیمار به درمانهایی که از نوع جایگزینی کلیه هستند مانند دیالیز یا پیوند کلیه نیاز پیدا میکند.
حوزه کاری
در حدود 308000 بیمار با مشکلات کلیوی در ایالات متحده زندگی میکنند (1). اگرچه این بیماری در هر سن، نژاد، و طبقه اجتماعی دیده میشود، اما 42% جمعیت ESRDها بیش از 60 سال سن دارند. مطالعات بسیاری نشان دادهاند که نسبت به جمعیت کلی، بیماران دیالیزی میزان تحصیلات کمتر و سطح درآمد پایینتری دارند (2). پیش از سال 1972، در ایالات متحده، دسترسی به درمان دیالیز محدود بود، و کمیتههایی از متخصصان پزشکی، روحانیون و افراد معمولی، انتخاب بیماران برای دیالیز را انجام میدادند. در اصل، این کمیتهها تصمیم میگرفتند که چه کسانی درمان نجاتبخش دیالیز را دریافت کنند. در سال 1972، کنگره قانون اساسی را تصویب کرد که پوشش مراقبتهای پزشکی برای بیماران مبتلا به ESRD را گسترش میداد. این قانون بندی در مورد انتظار برای توانبخشی موفقیت آمیز حرفه ای این بیماران دارد (انتظاری که محقق نشده است). درمان جایگزینی کلیه درمانی پرهزینه است. هزینه سالانه تخمینی دیالیز برای هر بیمار 51000 دلار است؛ هزینه پیوند کلیه به مرور زمان کمتر شده است (18000 دلار در سال) (1). اگرچه هزینه درمان جراحی کلیه از 1972 نسبتاً ثابت مانده است، جمعیت بیماران مبتلا به ESRD، سالانه افزایش مییابد (هر روز 100 نفر مبتلا به ESRD تشخیص داده میشوند). بنابراین، هزینه برنامهی مراقبت های پزشکی به دلیل تعداد بیماران درگیر هنوز مبلغ قابل توجهی است. علاوه بر این، بیماران ESRD واجد شرایط دریافت کمک هزینه معلولیت هستند، که این کمک هزینه یکی دیگر از هزینه های برنامه های دولتی است (2). دسترسی به امکانات درمانی، پرداخت کمک هزینه درمانی و ترجیحات درمانی در سایر کشورها متفاوت از آمریکا است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.