مقدمه
افزایش قیمت سوخت در دهه 1970 منجر به تمایل تولید کنندگان خودرو برای استفاده از مواد سبکتر در سازه اتومبیلها شد تا با کاهش وزن خودرو میزان مصرف سوخت کاهش یافته و به تبع آن میزان آلایندههای زیست محیطی نیز کاهش یابد[1]. نتایج نشان داده است که کاهش یک درصدی در وزن خودرو میتواند به میزان 6/0 تا 1 درصد مصرف سوخت را کاهش دهد[2]. کاهش وزن خودرو از سوی دیگر نباید منجر به کاهش میزان ایمنی سرنشینها گردد. نیاز همزمان به کاهش مصرف سوخت و افزایش ایمنی سرنشینها باعث دستیابی به نسلهای جدیدی از فولادها شد، که از جمله آنها میتوان به فولادهای استحکام بالای پیشرفته، نظیر فولادهای دوفازی اشاره نمود[3-6]. ریزساختار فولادهای دوفازی شامل جزایر سخت مارتنزیت بوده که در زمینه نرم فریت توزیع شدهاند. هرچند ممکن است فازهای دیگری از جمله بینیت، پرلیت یا آستنیت باقی مانده نیز در ساختار فولادهای دوفازی مشاهده شود، اما نتایج نشان داده است که هر گاه روند تولید فولادهای دوفازی کنترل شده باشد به طوری که میزان، اندازه و توزیع فازهای حاصل به حد مناسبی برسد، ترکیب مطلوبی از خواص حاصل خواهد شد[7-9]. فولادهای دوفازی دارای خواص منحصر به فردی همچون حد الاستیک پایین، نرخ کارسختی اولیه بالا، تسلیم پیوسته، استحکام کششی بالا و تغییر طول یکنواخت مطلوب هستند[10]. با توجه به اهمیت بسیار زیاد این نوع فولادها در راستای جایگزینی آنها با فولادهای متداول مورد استفاده در صنایع خوردو سازی در سالهای اخیر تحقیقات بسیار گستردهای بر روی خواص ریزساختاری و مکانیکی و همچنین رفتار سیلان و کارسختی فولادهای دوفازی و چگونگی بهبود این خواص انجام گرفته است[8و11]. نتایج این تحقیقات نشان داده است که پارامترهای متعددی نظیر کسر فازهای تشکیل شده، درصد کربن در فولاد اولیه، دمای عملیات حرارتی بین بحرانی و بسیاری پارامترهای دیگر بر روی خواص فولادهای دو فازی تاثیر گذار میباشند. احمد و همکارانش[12] با بررسی پارامترهای ترمومکانیکی در ناحیهی بین بحرانی بر خواص کششی فولادهای دوفازی نشان دادند که با افزایش دمای آنیل بین بحرانی، کسر حجمی مارتنزیت و به دنبال آن استحکام کششی افزایش مییابد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.